Bir bebek gördüğümüzde bazen bir bebeğim olsa kime benzerdi nasıl bir şey olurdu diye düşünmekten kendini alamıyor insan. Bir kadın olarak benim de bebek deyince bebek gülüşleri ve uyuyan masum bebek fotoğrafları gözümde canlanıyor. Evet bebek sahibi olmak tüm bu güzel anları içeriyor ama çok daha fazlası var...
Bebek sahibi olacağını öğrendiğinde evde tatlı bir heyecan başlıyor. O dokuz ay bir türlü geçmek bilmezken sonradan o anları özlediğin oluyor. Sonuçta kaç tane çocuğun olacak...Bebeğiniz dünyaya geldiği andan itibaren her şey birden değişiyor. Şu annelik, babalık terapileri ne kadar yararlı oluyor bilmem ama geçenlerde bir ay arayla bebeğimiz olan çok yakın bir arkadaşımla konuşurken "o doğumdan sonraki ilk günlerdeki ruh halimiz neydi öyle! Biri bize böyle böyle olacak diye biraz bahsetseydi keşke" dedik. Belki ne kadar önceden bahsedilse de o andaki duygularınızı size yaşattırmaz ama bence özellikle sorumluluk almak ile ilgili sorunu olan kişiler önceden bir terapi görmeli :)
Neyse bebeğimiz oldu peki bundan sonra neler yapmalıyız? Bu cevabı çok ta kısa olmayan bir soru. Ama bu deneyimde kendinize hep hatırlatmanız gerekecek cümle şu; "Güzel anlarından keyif al, zorlandığın anların geçici olduğunu unutma!" Gerçekten öyle. Bebekler çok hızlı büyüyorlar ve onların temposuna ayak uydurmak bazen zor olabiliyor. Fakat zor geçen gün ve geceleri unutuyorsun ama o neşeliyken neden biraz daha onunla oynamadım diye pişmanlık duyabiliyorsun. En azından ben öyle hissediyorum :)
